Sarcasme

Vandaag weer naar m’n lijstje gekeken. En lezen springt er dan toch weer uit. Voor mijzelf dan. Al zolang ik kan lezen, lees ik dus. Ik hou van taal. Knutselen met taal, schrijven en lezen. Woordgrappen daar ben ik helemaal dol op. Met een goede woordgrap krijg je mij onder tafel. En dan hebben we nog sarcasme. Sarcasme en ik dat is een eenheid. Sarcasme op het randje, heerlijk. Heb je zelfspot inclusief sarcasme dan ben je m’n vriendin (of vriend). Niet iedereen kan dit waarderen heb ik al vaker gemerkt. Je grap uitleggen is dan ineens stukken minder grappig. Al moet ik vaak alsnog stiekem grinniken. Soms heb ik ook dat als ik een woord of naam hoor ik er in mijn hoofd iets achter plak. Zoals als iemand zich voorstelt als Jeroen, juist ik denk direct “poep aan je schoen”. Ben ik de enige die zo’n kwaal heeft of is dit juist normaal? Of naar nummerborden kijken en er woorden en zinnen van maken? Gewoon omdat het kan?
De meeste vriendinnen van mij zijn taalnazi zoals je dat noemt. Dat zijn dezelfde vriendinnen die heerlijk sarcastisch zijn. Waarschijnlijk zijn we daarom bevriend.

Van foute marktplaats advertenties maken wij hele verhalen. Hoe leuk is dat, het prikkelt je fantasie. Dus ik ben en sociaal bezig en met iets wat mijn brein prikkelt. Twee vliegen in één klap. Ik denk dat het je jong houdt, kijk maar hoe goed ik eruit zie met mijn 43 lentes jong.
Maar goed nu over dat lezen. Ik ben gek op boeken en kan het niet laten om boeken te kopen. Ik geef toe ik heb teveel boeken. Hoewel je er natuurlijk nooit genoeg kunt hebben. Ook mijn reader staat propvol. Want stel je voor dat ik op vakantie niet voldoende heb aan vijf boeken. Dus staan er voor de zekerheid minstens 30 op. Ondertussen ben ik nog steeds in hetzelfde boek bezig, al zeven weken. Welliswaar 750 bladzijden maar toch. Het idee om te gaan lezen de hele dag, dat klinkt als een vakantie in de oren. De werkelijkheid is helaas harder dan ik zou willen. Want hoe ga ik de hele dag lezen als ik werk, vier kinderen heb en ook nog eens studeer.

Stel je toch eens voor dat ik over 34 jaar met pensioen ben. Dat ik de hele dag vrij ben van stinktenen wassen en natuurlijk geen minstens acht kleinkinderen zal hebben. Stel je dat nou eens voor, dan zou ik de hele dag lezen. Is dit nu sarcasme of een droom?