Kronkels

Omdat er een verzoekschrift lag om over kronkels te schrijven, dacht ik dat ga ik doen! Kronkels genoeg in mijn hoofd. Ik weet van mezelf dat ik een enorm kronkelig brein heb wat soms lastig te volgen is voor degenen die mij liefhebben. En trouwens ook voor degenen die mij wat minder liefhebben. Ik vlieg op een dag van hort naar her. Niet alleen fysiek maar ook mentaal. Veel gooi ik er ook wel uit en ben dan ook redelijk mondig. Soms een beetje te. Wat niet altijd even handig uitpakt weet ik uit ervaring. Dan geef ik mijn bek een net iets te harde douw. Als je met mij een avondje uit gaat dan is er meestal ook wel echt iets te beleven want om de een of andere reden trek ik nogal vreemde figuren aan. En voornamelijk omdat ik m’n bek weer eens niet kan houden. Zo kun je zomaar bij een concert van Rammstein je favoriete nummer missen omdat iemand voor je neus gaat staan en je de hemel in prijst dat je een engel bent van een moeder en dat je kinderen geprezen zijn met zo een moeder. Stom toevallig bij het nummer Engel dat dan weer wel. En vandaag na een informatie avond op school, had ik ook weer eens een te grote bek. Ik sleepte drie jassen mee de school uit want onze zoon was die jassen vergeten. Dus ik zeg heel stoer tegen de ouders van zijn klasgenoten, ik vergeet zelf zelden iets. Dit heeft hij toch echt van zijn vader. Na even gekletst te hebben is het tijd om naar huis te gaan. Ik zwaai nog vrolijk en loop naar huis.

Als ik aan het eind van de straat loop merk ik dat ik onbewust met een sleutel loop te spelen. En toen kwam het besef dat ook ik weleens wat vergeet. Ik liep weer terug en werd juichend opgewacht. Ik was namelijk mijn fiets vergeten. Dus daar sta je dan met je grote bek. Ik gaf maar snel de schuld aan die kronkels in mijn hoofd.