Die dag

Je hebt van die dagen. Iedereen kent ze wel. Van die dagen. Van die dagen die al in de nacht beginnen voordat die dagen überhaupt gestart zijn. Dus ook van die nachten. Die kent iedereen ook wel. Die nachten dat je ineens heel goed kunt rekenen. Dat je blijft uitrekenen hoeveel uur je nog zou kunnen slapen. Of beter nog in minuten dan lijkt het langer. Geloof mij ik ben geen rekenwonder maar op zulke momenten wens ik dat ik een rekentoets mag maken want dan ga ik zeker een goed cijfer halen. Gisteren had ik zo’n nacht waardoor ik dus wist dat ik zo’n “die dag” zou krijgen. Met een uurtje of vijf slaap in mijn lijf ging dan ook mijn wekker om zes uur. Wat uiteraard voelde als midden in de nacht. Met heel veel moeite kwam ik uit bed en deed m’n ding wat ik altijd doe voor het werken. Want ik moest werken. Een korte dienst dat dan weer wel. Eenmaal beneden snel een ontbijtje erin gemikt. En goddank stond daar mijn make up me toe te roepen dat ik dat maar beter kon opsmeren zodat het nog iets leek deze “die dag”. Zo gezegd zo gedaan. Toen stapte ik op mijn fiets, eenmaal aangekomen merkte ik dat die onderbroekologische herfst er toch echt was want jawel een natte broek met afstappen. Dat was ik dus vergeten in mijn haast. Sta ik in de lift naar de etage waar ik werk. Een lift met zo’n spiegel erin. Zo’n spiegel die je op een “die dag” niet wil in de vroege ochtend maar waar ik nu toch een soort van blij mee was. Ik zag er namelijk uit als een uitgestreden indiaan. Ik was vergeten mijn make up uit te smeren dus had prachtige strepen op mijn wallen en wangen. Plus ik had mijn mondkapje binnenstebuiten op. Snel mondkapje af, strepen uitvegen en mondkapje weer op de juiste manier op voordat ik bij mijn etage was. Na de overdracht begon ik mijn rondje met cliënten wassen. Ik open de deur en toen kwam weer het besef, het is een “die dag”. Deal ermee. De kamer was een grote chaos. De cliënt idem dito. Gelukkig was het op de andere kamers stukken minder chaos. Na vier uur werken mocht ik lekker naar huis. Thuis gekomen even uitrusten en toen de keuken gaan opruimen. Niks geks aan. De bus met cruesli bijvullen en ondertussen soep koken. Ik dacht altijd dat vrouwen konden multitasken maar helaas bleek dat niet zo te zijn op een “die dag”. De bus cruesli bijgevuld. So far so good. Om de een of andere reden stoot ik die bus om en heel de aanrecht vol met cruesli. Ik besloot even koffie te drinken en vroeg mijn vriendinnen om raad hoe ik dit klusje zou klaren. Met in mijn achterhoofd dat ik ook de deur weer uit moest om één van mijn ik-ben-een- beetje-zwanger kindertjes op te halen van school.
Op mijn “die dag”, was het gelukt het op te ruimen, de soep klaar te krijgen en een kind op tijd op te halen van school. Na een prima avondje op tijd naar bed. In de ochtend opgestart met mijn gebruikelijke ochtendhumeur. De dag kan niet meer stuk. Soepje van gisteren opgewarmd. Een linzensoep met verse citroensap. Om te kwijlen zo lekker. Citroentje uitknijpen boven je soep. Plons…..valt de citroen in mijn soep. Geschrokken keek ik naar mijn witte trui die nog wit leek te zijn. O nee toch niet. Prachtige oranje spetters op mijn schouder. Wordt het vandaag een “die dag” of blijft het hierbij?