Jasmijn

Zo en dan nu eens met de psychische billen bloot. Ben je zelf eerlijk als iemand je vraagt hoe het met je gaat. Of geef je ook je standaard antwoord, ja goed joh lekker druk en met jou? Eerlijk met mijn billen bloot, is dat zo’n beetje mijn standaard antwoord. Zoals een aantal misschien wel weten ben ik een aspie, een auti. Niet veel mensen weten dit van mij. Want het is me al vaak opgevallen als je het vertelt dat er een aantal standaard reacties zijn en ik heb beslist geen idee hoe ik daar op moet reageren. Reacties als, maar dat zie je niet aan jou. Of iedereen is toch een beetje autistisch. Ook een leuke, dan heb je zeker niet veel vrienden?
Wat moet je hier nu op antwoorden? Ik ben hoogfunctionerend autist, dat betekent dat ik veel gedrag kan kopiëren. Maar hoe kopieer ik dit gedrag? Want het wordt gezegd tegen een autist dus dan kan ik dit alleen kopiëren van een mede-autist die het waarschijnlijk ook niet weet. En dan krijg ik ondertussen het andere probleem in mijn hoofd. Dit begint een eigen leven te leiden. Op elke vraag in mijn hoofd komen meer vragen als antwoord. Het wordt een wirwar van vragen, antwoorden en mogelijkheden. Dus ja wat is het beste antwoord? Want niet iedereen is een beetje autist? Niet elke autist heeft geen vrienden. En niet elke autist zit als een zombie voor zich uit staren. Er zijn genoeg autisten die vrienden hebben. Zoals ik dus. Nou zijn een aantal vrienden ook autist. Erg leuk om iets af te spreken. Want dat is wel een dingetje. Als je allerlei mogelijke scenario’s in je hoofd hebt is afspreken namelijk bijna onmogelijk. Dus dat is wat er gebeurt. Met dank aan het boek Zondagskind van Judith Visser noemen mijn vriendinnen en ik elkaar Jasmijn. Jasmijn is de hoofdpersoon uit dit boek en Jasmijn heeft Asperger net als wij hebben. Dus als wij elkaar vragen hoe gaat het en geven dan als antwoord, ik voel me Jasmijnerig dan weten we meteen wat er is en hoe het gaat. Zo makkelijk kan het gaan in de wereld van Jasmijn. Maar tegen een bekende van je zeggen , ja ben druk maar voel me Jasmijn, dan denken ze natuurlijk dat je knettergek bent. Er is te weinig bekend over autisme bij vrouwen. Vrouwen lopen jarenlang met psychische problemen, en krijgen allerlei diagnoses voordat er eens gedacht wordt aan een vorm van autisme. Ontzettend frustrerend kan ik vertellen uit eigen ervaring. Het wordt slecht opgepikt door experts. Bovendien is de diagnose lastig te stellen bij vooral volwassen vrouwen. Want wij vrouwen kunnen prima maskeren en jawel kopiëren. Kopiëren als de beste en ook nog eens gewenste antwoorden kunnen geven door jarenlange ervaring. Ik ben getest. En hoewel niet 100 procent officieel de uitslag dat ik Asperger heb wees de uitslag van de test er wel naar. In overleg met mijn psychiater hebben we samen besloten niet nogmaals te testen maar het te doen met de diagnose, hoogstwaarschijnlijk Asperger. Works for me. Eindelijk wist ik waar veel problemen vandaan kwamen. En kon ik verbanden leggen met situaties van vroeger. Eindelijk wist ik dat ik niet zomaar idioot ben. Maar ik ben een Aspie-girl, een auti, een Jasmijntje dus. Laat de Jasmijnbloem nu ook nog eens mijn lievelings bloem zijn en ook het luchtje is heerlijk. Dat kan toch geen toeval zijn denk ik dan als Jasmijn zijnde? Dus bij al de vragen en gedachten die ik al heb komt dit er ook nog eens bij.
Maar dat zijn fijne gedachten want als beelddenker zijn dan al mijn Jasmijn gedachten verbonden aan elkaar met Jasmijnbloemen, als een mooie slinger. Zodat ik een beetje een scheiding heb tussen mijn wirwar en zware gedachten. En dan nu nogmaals de vraag, hoe gaat het met je? Dan zeg ik toch maar weer, net als iedere niet-Jasmijnpersoon, ja joh lekker druk.